آیه 75 سوره اسراء

إِذاً لَأَذَقْناكَ ضِعْفَ الْحَياةِ وَ ضِعْفَ الْمَماتِ ثُمَّ لا تَجِدُ لَكَ عَلَيْنا نَصِيراً (75)

إِذاً لَأَذَقْناكَ‌: آنگاه كه ميل كردى، هر آينه مى‌چشانيديم تو را. ضِعْفَ الْحَياةِ: دو برابر عذاب دنيا كه مشركين را معذب سازيم. وَ ضِعْفَ الْمَماتِ‌:

و دو برابر عذاب آخرت كه بعد از مردن به آنها رسانيم، يعنى دو برابر عذاب دنيا و آخرت مشركين تو را معذب سازيم به جهت عظمت گناه و مخالفت تو.

ثُمَّ لا تَجِدُ لَكَ عَلَيْنا نَصِيراً: پس اگر چنين بودى، نيافتى براى خود بر ما ياور و پشتى كننده كه تو را يارى نمودى و از عذاب ما برهانيدى.

تنبيه: وجود عصمت انبياى عظام مبرهن شده كه بايد منزه باشند از گناهان كبيره و صغيره از اول عمر تا آخر آن، زيرا عرض از بعثت انبياء، ارشاد و هدايت مردم است به خير و سعادت و زجر آنها، از شر و معصيت، و اين امر لازم دارد عصمت ايشان را تا اطمينانى حاصل آيد؛ چه با احتمال صدور گناه، وثوق و اعتبارى به قول آنها نخواهد بود. و ايضا موجب نقض غرض، و صدور آن از حضرت حكيم جل شأنه محال است بنابراين وجود اقدس حضرت خاتم النبيين كه در مرحله امكانى، جامع تمام كمالات صورى و معنوى، و منزه از كلّيه نقايص، و نظير و مثل ندارد، البته شايبه صدور خطا و نافرمانى نسبت به مقام آن سرور نخواهد بود. بنابراين اينگونه آيات شريفه خطاب به پيغمبر، و لكن مراد امت مى‌باشند. چنانچه در عيون‌ «1» حديث رضوى عليه السّلام در جواب سؤال مأمون از عصمت انبياء و آيه‌ (عَفَا اللَّهُ عَنْكَ لِمَ أَذِنْتَ لَهُمْ) «2» حضرت فرمايد:

اين چيزهائى است كه نازل شده (بايّاك اعنى و اسمعى يا جارة) مخاطبه فرموده خداى تعالى به اين آيه پيغمبر خود را، و مراد امت او هستند. و همچنين آيه شريفه‌ (لَئِنْ أَشْرَكْتَ لَيَحْبَطَنَّ عَمَلُكَ) «3» و فرمايش‌ (وَ لَوْ لا أَنْ ثَبَّتْناكَ لَقَدْ كِدْتَ) و

«1» عيون اخبار الرضا عليه السّلام، جلد 1، باب 15.

«2» توبه آيه 43.

«3» زمر آيه 65.

جلد 7 - صفحه 423

همچنين احاديث ديگر نيز مؤيد باشد.

وَ إِنْ كادُوا لَيَفْتِنُونَكَ عَنِ الَّذِي أَوْحَيْنا إِلَيْكَ لِتَفْتَرِيَ عَلَيْنا غَيْرَهُ وَ إِذاً لاتَّخَذُوكَ خَلِيلاً (73) وَ لَوْ لا أَنْ ثَبَّتْناكَ لَقَدْ كِدْتَ تَرْكَنُ إِلَيْهِمْ شَيْئاً قَلِيلاً (74) إِذاً لَأَذَقْناكَ ضِعْفَ الْحَياةِ وَ ضِعْفَ الْمَماتِ ثُمَّ لا تَجِدُ لَكَ عَلَيْنا نَصِيراً (75)

ترجمه‌

و بدرستيكه نزديك شدند كه بفتنه اندازند تو را بانصراف از آنچه وحى نموديم بتو تا افترا بندى بر ما جز آنرا و آنگاه بگيرند تو را دوست‌

و اگر

جلد 3 صفحه 379

نبود آنكه ثبات داديم بتو هر آينه نزديك بود كه ميل كنى بسوى آنها مقدار كمى‌

آنگاه هر آينه ميچشانديم تو را دو چندان عذاب زندگى دنيا و دو چندان عذاب بعد از مرگ را پس نمى‌يافتى براى خود بر دفع عذاب ما ياورى.

تفسير

قريش يا ديگران از كفار نزديك بود به نيرنگ و مكر در فتنه اندازند پيغمبر صلّى اللّه عليه و آله و سلّم را و منصرف نمايند آنحضرت را از آنچه باو وحى شده بود در باب ولايت امير المؤمنين عليه السّلام و ساير معارف و احكام تا بيان نفرمايد آنها را يا تقرير كند امرى را كه خداوند دستور نفرموده مانند كسيكه بخداوند افترا مى‌بندد تا او را دوست بگيرند براى خودشان در نتيجه موافقت و همراهى آنحضرت با آنها و اگر نبود ملكه عصمت و حفظ الهى و قوّه قدسى، نزديك بود بمقتضاى طبع بشرى و حياء فطرى اندكى آنحضرت مايل بموافقت با خواهش آنها شود و كمى اعتماد ور كون و سكون بآراء آنها پيدا كند اگر چه با وجود قوّه عصمت و ثبات قدمى كه خداوند در راه حقّ و حقيقت باو عطا فرموده بود محال و ممتنع بود كوچكترين قدمى بر خلاف رضاى خداوند بر دارد يا ترك اولائى از او صادر شود و بر فرض محال اگر خلافى از آنحضرت العياذ باللّه صادر ميشد سزاوار بود خداوند او را عذاب فرمايد دو برابر عذاب دنيوى و دو برابر عذاب اخروى آن عمل از سايرين چون هر قدر مقام بنده رفيع‌تر و قربش بحضرت احديّت بيشتر باشد قبح عمل قبيحش زيادتر و استحقاقش براى عقوبت بيشتر است لذا گفته‌اند حسنات الابرار سيّئات المقرّبين و فائده اين خطاب عتاب آميز كه مانند ساير خطابات قرآنيه از قبيل در بتو ميگويم ديوار تو گوش كن است آنستكه سايرين بدانند اندكى موافقت و تمايل با آراء و اهويه كفّار بقدرى مبغوض الهى است كه حبيب خود را براى فرض آن اين قسم مورد عتاب قرار ميدهد خدا بداد ما و اهل اين زمان برسد كه از هيچگونه تبعيّت و تقليد از رفتار و كردار نامعقول آنها مضايقه نميكنيم و يكباره عنان عقل و شرع را از دست داده و مجذوب آراء باطله و عقائد فاسده آنها شده‌ايم و با تمام قواء بجانب دوزخ مى‌تازيم و معلوم است كسيكه مورد غضب الهى شود احدى نميتواند با او كمك كند و عذاب را از او دفع نمايد و در مجمع نقل نموده كه چون اين آيه نازل شد پيغمبر صلّى اللّه عليه و آله و سلّم عرضه داشت بار الها مرا هيچگاه يك چشم بر هم زدن بخود

جلد 3 صفحه 380

وامگذار و در آيه اخيره اصل كلام عذابا ضعفا فى الحيوة الدّنيا و عذابا ضعفا فى الممات بوده اقامه شده صفت مقام موصوف و اضافه شده بچيزى كه موصوفش اضافه بآن ميشود و ميگويند عذاب حياة و ممات. عيّاشى ره از امام صادق عليه السّلام نقل نموده كه در روز فتح مكه پيغمبر صلّى اللّه عليه و آله و سلّم مسجد را از بتها منزه فرمود و يكى از آنها در مروه بود و قريش خواهش نمودند كه او را باقى بگذارد و آنحضرت براى شرم حضورى كه داشت خواست بپذيرد و نپذيرفت و امر بشكستن او فرمود و اين آيات نازل شد و وجوه ديگرى هم در شأن نزول ذكر نموده‌اند كه با وجود روايت، حقير از نقل آنها صرف نظر نمودم و اللّه اعلم ..

إِذاً لَأَذَقناك‌َ ضِعف‌َ الحَياةِ وَ ضِعف‌َ المَمات‌ِ ثُم‌َّ لا تَجِدُ لَك‌َ عَلَينا نَصِيراً (75)

‌در‌ ‌اينکه‌ زماني‌ ‌که‌ ‌بر‌ فرض‌ محال‌ ‌اگر‌ ركون‌ بآنها كرده‌ بودي‌ و ‌لو‌ جزئي‌ ‌ما ميچشانيديم‌ ترا دو برابر عقوبات‌ زمان‌ حيات‌ تو و ‌پس‌ ‌از‌ ممات‌ تو انسان‌ ‌هر‌ چه‌ عقل‌ و علم‌ و كمالش‌ بيشتر ‌باشد‌ عباداتش‌ مثوبات‌ بيشتر دارد و عقوباتش‌ ‌در‌ مخالفت‌ بيشتر، چنانچه‌ دارد ‌در‌ خبر ‌که‌

اشد ‌النّاس‌ حسرة يوم القيمة العالم‌ التارك‌ لعلمه‌

و نيز دارد

‌ان‌ اهل‌ النار يتأذون‌ ‌من‌ ريح‌ العالم‌ التارك‌ لعلمه‌

و ‌در‌ مقام‌ ‌خود‌ ثابت‌ ‌شده‌ ‌که‌ نجات‌ منوط بعلم‌ و عمل‌ ‌است‌ يكي‌ بدون‌ ديگري‌ موجب‌ هلاكت‌ ‌است‌ چنانچه‌ ‌از‌ حضرت‌ رسالت‌ مرويست‌ ‌که‌ فرمود

قصم‌ ظهري‌ رجلان‌ العالم‌ الهاتك‌ و الجاهل‌ الناسك‌

«اذا» ‌در‌ ‌اينکه‌ هنگام‌ لاذقناك‌ بتو طعم‌ عذاب‌ ‌را‌ ميچشانيديم‌

جلد 12 - صفحه 291

ضعف‌ الحيوة دو برابر عقوباتي‌ ‌که‌ بساير كفار و فساق‌ وارد ميشد ‌از‌ بليات‌ وَ ضِعف‌َ المَمات‌ِ عقوبات‌ ‌پس‌ ‌از‌ مرگ‌ ‌از‌ حين‌ موت‌ ‌تا‌ قيامت‌ ثُم‌َّ لا تَجِدُ لَك‌َ عَلَينا نَصِيراً كسي‌ ‌را‌ نداري‌ ‌که‌ جلوگيري‌ كند ‌از‌ عقوبات‌ و بليات‌ دنيوي‌ و عذاب‌ هاي‌ اخروي‌ ‌ما.

]

اشاره

(آیه 75)- «اگر چنین می‌کردی ما دو برابر مجازات (مشرکان) در زندگی دنیا، و دو برابر (مجازات آنها) را بعد از مرگ به تو می‌چشاندیم، سپس در برابر ما یاوری برای خود نمی‌یافتی»! (إِذاً لَأَذَقْناکَ ضِعْفَ الْحَیاةِ وَ ضِعْفَ الْمَماتِ ثُمَّ لا تَجِدُ لَکَ عَلَیْنا نَصِیراً).

چرا که هر قدر مقام انسان از نظر علم، معرفت و ایمان بالاتر رود، اعمال نیک او به همان نسبت عمق و ارزش بیشتر، و طبعا ثواب فزونتری خواهد داشت. کیفرها و مجازاتها نیز به همین نسبت بالا خواهد رفت

خدایا! مرا به خود وامگذار

- در مناب٠اسلامی می‌خوانیم هنگامی که سه آیه فوق نازل شد پیامبر صلّی اللّه علیه و آله عرض کرد: اللّهمّ لا تکلنی الی نفسی طرفة عین ابدا «خدایا! مرا حتی به اندازه یک چشم بر هم زدن به خویشتن وامگذار».

این دعای پر معنی پیامبر صلّی اللّه علیه و آله یک درس مهم را به همه ما می‌دهد که در هر حال باید به خدا پناه برد و به لطف او متکی بود که پیامبران معصوم نیز بدون یاری

ج2، ص659

او در لغزشگاهها مصون نخواهند بود، تا چه رسد به ما در برابر این همه وسوسه‌های شیطانی.